Οι 3 έιναι σημαντικότερες λοιμώδεις ασθένειες που απειλούν τη ζωή του σκύλου μας και επειδή η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη.

Λεϊσμανίαση (Καλα-αζάρ)
Η λεϊσμανίαση είναι ασθένεια του σκύλου και οφείλεται σε ένα μικροοργανισμό τη λεϊσμάνια που μεταδίδεται με το τσίμπημα σκνίπας.

Τα συμπτώματα της λεϊσμανίασης ποικίλλουν. Ένα προσβεβλημένο ζωο μπορεί να εμφανίζει έντονη πιτυρίδα, τσίμπλες γύρω από τα μάτια, μπορεί να έχει πληγές στους αγκώνες και τα μετατάρσια, μπορεί να έχει μεγάλα νύχια, έντονη πιτυρίδα, διογκωμένους λεμφαδένες, αίμα από τη μύτη, ενώ η όρεξη στα αρχικά στάδια διατηρείται σταθερή .

Πολλές όμως φορές τους πρώτους μήνες της ασθένειας δεν υπάρχει κανένα εμφανές σύμπτωμα.

Η πρόληψη της ασθένειας βασίζεται στην προστασία του σκύλου από τις σκνίπες.Αυτό μπορεί να γίνει με την βοήθεια ενός ειδικού κολάρου η με την εφαρμογή αμπούλας στο σβέρκο. Η περίοδος που μπορεί ο σκύλος μας να νοσήσει είναι από τον Απρίλιο Μέχρι Οκτώβριο .

Καλό θα είναι μετά τον Οχτώμβρη να κάνουμε ένα τεστ για καλαζάρ στο σκύλο μας, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης. Ας έχουμε επίσης υπόψη μας ότι η σκνίπα δύσκολα μπαίνει στο σπίτι ,έτσι ένα ζώο που ζει και κυρίως κοιμάται μέσα στο σπίτι έχει μεγαλύτερη προστασία.

Υπάρχουν δύο θεωρίες για τον τρόπο μετάδοσης της λεϊσμανίασης

Σύμφωνα με την πρώτη ο κύκλος της ασθένειας ακολουθεί το σχήμα σκύλος-σκνίπα-σκύλος και γίνεται από ζωόφιλες σκνίπες .Σύμφωνα πάντα με αυτή τη θεωρία, ζωοανθρωπόφιλες σκνίπες δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και έτσι η ασθένεια δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο από τον σκύλο αλλά από ανθρωπόφιλες σκνίπες που έχουν τσιμπήσει προηγουμένως μολυσμένο άνθρωπο.

Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι σε σπάνιες έστω περιπτώσεις η ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί σε ανθρώπους με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα όχι όμως απευθείας από τον σκύλο αλλά πάλι μέσω σκνίπας που έχει τσιμπήσει προηγουμένως μολυσμένο σκύλο.
Η πιθανότητα της θεραπείας του καλαζάρ εξαρτάται απ το στάδιο της προσβολής του ζώου. Αν δεν έχουν πειραχτεί τα ζωτικά όργανα το συκώτι και τα νεφρά, συνήθως η πρόγνωση είναι καλή η θεραπεία γίνεται με ένα συνδυασμό φαρμάκων κυρίως με ενέσεις με αντιμόνιο και με χαπάκια αλλοπουρινόλης.

Ερλιχίωση
Η ερλιχίωση είναι μια συχνή και σοβαρή ασθένεια του σκύλου που προκαλείται από τα βακτήρια του γένους Erlichia (Erlιchia canis, Erl. ,Platys, Erl.risticii, Erl. chaffensis, Erl. ewingii). Ενδιάμεσοι ξενιστές του βακτηρίου είναι κάποια είδη κροτώνων (τσιμπούρια) τα οποία μεταδίδουν την ασθένεια από μολυσμένο σκύλο σε υγιή σκύλο. Τα τσιμπούρια αυτά μπορούν να μολύνουν καινούρια σκυλιά ακόμη και 4-5 μήνες μετά την αποκόλληση τους από τον μολυσμένο σκύλο. Γι’ αυτό τον λόγο τα σκυλιά κινδυνεύουν ακόμη και για όλο τον χρόνο όταν υπάρχουν οι κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες.

Κλινικά συμπτώματα

Ο χρόνος επώασης ποικίλει από μια έως τρεις εβδομάδες. Υπάρχουν οι οξεία , η υποξεια και η χρόνια μορφή της ασθένειας, αν και πολλές φορές τα όρια μεταξύ τους είναι δυσδιάκριτα.

Τα κύρια συμπτώματα μπορεί να είναι πολλά

• αδυναμία
• καταβολή δυνάμεων
• πυρετός
• ίκτερος
• αιμορραγική διάθεση (αιματουρία, ρινορραγία- επίσταξη, ουλορραγία, μέλαινα).

Εργαστηριακά συχνά υπάρχει αναιμία, θρομβοκυτταροπενία υπερπρωτειναιμία, υπερσφαιριαιμία κ.α.

Διάγνωση

Είναι κατά κανόνα εργαστηριακή. Εξετάζουμε κυρίως το αίμα, αλλά και λεμφαδένες ή μυελό οστών. Γίνονται ορολογικές (ανίχνευση αντισωμάτων) αλλά και η πιο σύγχρονη , αξιόπιστη εξέταση PCR.

Θεραπεία

Η κύρια θεραπεία περιλαμβάνει την δοξυκυκλίνη για 4 εβδομάδες (φάρμακο εκλογής), την οξυτετρακυκλίνη και την ιμιδοκαρβή (δίνεται και συνδυαστικά με την δοξυκυκλίνη)

Υποστηρικτικά δίνονται γλυκοκορτικοστεροειδή αναβολικά (νανδρολόνη),κορτικοστεροειδη, σιδηρος, αντιβιοτικα (σε πιο βαριά κλινικη εικονα).

Η περιοδική μεταγγιση αιματος σε χρόνια βαριά ελριχίωση βοηθά.

Πρόληψη

Πρέπει ο σκύλος μας να είναι πάντα απαλλαγμένος από τσιμπούρια. Υπάρχουν αρκετά φάρμακα που είναι αποτελεσματικά κατά των τσιμπουριών-περιλαίμια αμπούλες, σπρέι, λουτρά με ειδικά διαλύματα.

Μόνον ο Κτηνίατρος σας θα σας προτείνει το πιο κατάλληλο. Ο Κτηνίατρος γνωρίζει και τον σκύλο σας και τις ειδικές συνθήκες της περιοχής σας και θα σας προτείνει κάποιο γνήσιο και νόμιμο κτηνιατρικό σκεύασμα. Έτσι ο αγαπημένος σας φίλος δεν θα κινδυνεύει από μια πολύ επικίνδυνη ασθένεια

Διροφιλαρίωση (Σκουλήκι της καρδιάς)
Η διροφιλαρίωση είναι μια παρασιτική νόσος που προσβάλλει κυρίως τους σκύλους και σπανιότερα τις γάτες και μπορεί να αποβεί μοιραία αν το ζώο δεν διαγνωσθεί εγκαίρως και δεν λάβει την κατάλληλη θεραπεία. Το παράσιτο είναι ένα σκουλήκι που ονομάζεται dirofilaria immitis (γνωστό και ως «σκουλήκι της καρδιάς») και εγκαθίσταται στην καρδιά του σκύλου, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στον οργανισμό.

Πως προσβάλλεται ο σκύλος από διροφιλαρίωση?

Η διροφιλαρίωση μεταδίδεται στο σκύλο με το τσίμπημα κουνουπιών-φορέων που έχουν τσιμπήσει ένα σκύλο που πάσχει ήδη από τη νόσο. Οι ανώριμες μορφές του παρασίτου που ονομάζονται μικροφιλάριες κυκλοφορούν στο αίμα των άρρωστων σκύλων μολύνοντας έτσι τα κουνούπια που θα τους τσιμπήσουν. Οι μικροφιλάριες εξελίσσονται σε προνύμφες μέσα στο κουνούπι και διοχετεύονται από το επόμενο τσίμπημά του στα υγιή ζώα. Οι προνύμφες της διροφιλαρίωσης παραμένουν στον υποδόριο ιστό της πληγής για περίπου 2 μήνες μέχρι να εξελιχθούν σε ενήλικους σκώληκες παράγοντας με τη σειρά τους μικροφιλάριες.

Ποια είναι τα συμπτώματα της διροφιλαρίωσης?

Τα πιο κοινά συμπτώματα της διροφιλαρίωσης περιλαμβάνουν

• Χρόνιο βήχα
• Εύκολη κόπωση
• Μυική αδυναμία
• Δύσπνοια
• Κατάπτωση

Αν δεν ληφθεί εγκαίρως η κατάλληλη θεραπεία η νόσος μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην καρδιά και στους πνεύμονες επιφέροντας ακόμα και τον θάνατο.

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν στην αγορά διαγνωστικά τεστ ακριβείας που επιτρέπουν την ασφαλή διάγνωση όλων των μορφών της νόσου καθώς και εμβόλιο αλλά και σκευάσματα τα οποία όλοι οι σκύλοι και ιδιαίτερα εκείνοι που ζουν σε ενδημικές περιοχές πρέπει να λαμβάνουν προληπτικά όλο τον χρόνο ώστε να μην προσβληθούν από τη νόσο.

Έτσι, παρόλο που η διροφιλαρίωση αποτελεί λόγο ανησυχίας για τους περισσότερους ιδιοκτήτες κατοικιδίων, η προληπτική ετήσια κλινική και εργαστηριακή  εξέταση του σκύλου καθώς και η λήψη σωστής προληπτικής αγωγής, θα σας βοηθήσουν να προφυλάξετε το σκύλο σας από τη νόσο.